Ruj.

Annemin, bana doğum günümde hediye edilen (biricik arkadaşımın hediyesi) rujumsu parlatıcıyı kullandığını öğrendim.
Üstelik benden gizli.
Üşenmeden, sabahları ben okula gittikten sonra odama girip parlatıcımı kullanıyormuş.
Dahiyane bir plan...

Gerçi bu kadar uğraşmasına gerek yoktu.
Sabaları bırakın etrafı görmeyi, neler olduğunu bile idrak edemiyorum.
Programlanmış bir şekilde kalkıp hazırlanıyorum.

"Güzel bir rengi vardı, dayanamadım." diyor kendileri.
Sanki çocuk olan o da, ben sinirlenmiş anneyim.

Sabahları, okula gitmeden önce, odamı kilitleyip anahtarı yutacağım.
Zira hızla azalan parfümüm için de annişimden şüpelenmekteyim...

2 yorum:

  1. Annişlere kızılmaz ama ...:) Aynısının farklı formatını kızıma tokalarla yaptım da efendim... Şimdi okuyunca anahtarı yutmak filan korktum ben de ...

    YanıtlaSil
  2. Kızamam ki zaten annişime. En fazla ters ters bakabiliyorum. :)
    Toka olabilir aslında. Ama ruj tükenebilir bir şey.
    Yorumunuz için çok teşekkür ederim :)

    YanıtlaSil

Dinliyorum: