-Oğlum ezmesene karıncaları. Yazık değil mi? Onların da anneleri babaları var. Ağlarlar ama...

Küçük çocuk bir elindeki terliğe bir de yerde duran ölü karıncalara bakar. Geriye birkaç canlı karınca daha kalmıştır. Onları da ezer.

-Bak, artık onlar da üzülmeyecekler.


Bu sahne çok da uzağımda değil esasında.
Hey!
Bu benim kardeşim!